Bugün, çoğumuzun konuşmaktan çekindiği bir duyguyu ele alacağım: yalnızlık. Bu duygu, bazen kalabalıkların ortasında, bazen de tek başınayken hissedilebilir. Yalnız olmak ile yalnız hissetmek arasındaki farkı anlamak önemlidir. Tek başına geçirilen vakit, her zaman yalnızlık hissini beraberinde getirmez; aynı şekilde, kalabalık bir ortamda da kişi kendini yalnız hissedebilir. Yalnızlık, ruhumuzda bir şeylerin eksik olduğu ya da eksik kalan parçaların asla tamamlanmayacağına dair bir inançla derinleşen soyut bir kavramdır.
İnsan, doğası gereği sosyal bir varlıktır; dolayısıyla aidiyet duygusu güçlü bir ihtiyaçtır. Bu duygunun temeli genellikle aile içinde atılır. Ailede kurulan bağlar, bir bireyin yaşam boyu sürecek sosyal becerilerini şekillendirir. Özellikle çatışmalı aile ortamlarında büyüyen çocuklar, ebeveynleri arasında arabulucu rolü üstlenmek zorunda kaldığında, içe dönük bir yapıya bürünebilir ve yalnızlık hissi daha da pekişebilir. Yalnızlık, çoğu zaman içimizdeki ihmal edilmiş çocuğun yansımasıdır.
Carl Jung’un yalnızlık tanımı bu durumu oldukça güzel açıklar: “Yalnızlık, çevrende kimse olmaması demek değildir; kişi kendisi için değerli olan şeyleri başkalarına iletemediğinde ya da başkalarının olanaksız bulduğu bazı görüşlere sahip olduğunda kendini yalnız hisseder.”
Yalnızlık, sadece psikolojik değil, aynı zamanda fiziksel sağlık üzerinde de ciddi etkiler yaratabilir. Depresyon, anksiyete, stres, özgüven kaybı gibi ruhsal sorunlara yol açtığı gibi, bağışıklık sistemini zayıflatarak kalp rahatsızlıkları ve Alzheimer gibi hastalıkların riskini artırabilir. Holt-Lunstad’ın bir araştırması, yalnızlık hissinin fiziksel olarak günde 15 sigara içmeye eşdeğer zarar verebileceğini ortaya koymuştur. Timothy D. Wilson’ın bir çalışması ise insanların yalnız kalmaktansa kendilerine fiziksel zarar vermeyi tercih ettiklerini göstermiştir. Katılımcılardan sessiz bir odada birkaç dakika boyunca kendi düşüncelerine odaklanmaları istenmiş ve birçoğu bu durumu rahatsız edici bulmuştur. Hatta bazıları, acı veren elektrik şokları bile tercih etmiştir.
Bu araştırmalar, yalnızlık hissinin ne kadar derin ve zorlu olabileceğini gözler önüne seriyor. Kendi deneyimlerime baktığımda, yalnızlık hissimin arkadaşlarımdan ve sevdiğim insanlardan yeterince ilgi göremediğimi düşündüğüm zamanlarda başladığını fark ediyorum. Çevremdeki insanların kendi dünyaları olduğunu göz ardı ederek, kendi içime çekildim. Başlangıçta zararsız gibi görünen bu durum, zamanla kabuktan çıkmayı zorlaştıran bir noktaya ulaştı ve derin bir yalnızlığa dönüştü.
Toplumda yalnızlık genellikle bir eksiklik ya da kusur olarak algılanır. Bu, insanların yalnız vakit geçirmeye çekinmesine neden olabilir. Ancak yalnızlık, doğru yönetildiğinde kendimizi daha iyi tanımak ve hayatımızı anlamlandırmak için bir fırsat da olabilir.
Yalnızlıkla başa çıkmak her zaman kolay değildir; ancak küçük adımlarla bu yük hafifletilebilir. Aileniz ve sevdiklerinizle zaman geçirmek, basit bir mesaj bile olsa iletişim kurmak bu süreçte önemlidir. İlgi alanlarınıza uygun kurslara katılmak, yeni hobiler edinmek ve gönüllü çalışmalara katılmak, yalnızlık hissini hafifletebilir. Ayrıca, toksik ilişkilerden uzak durarak daha sağlıklı bir çevre oluşturabilirsiniz.
Bir hayvan sahiplenmek de yalnızlık hissini hafifletmenin etkili yollarından biridir. Meditasyon, yoga, nefes çalışmaları veya günlük tutmak gibi uygulamalar da duygularınızı tanımanıza ve yalnızlıkla başa çıkmanıza yardımcı olabilir. Profesyonel bir terapistten destek almak, yalnızlık hissini anlamak ve çözüm yolları geliştirmek açısından önemli bir adımdır.
Unutmayın, yalnızlık kalıcı olmak zorunda değildir. Hayat sürprizlerle doludur ve sizi anlayacak, bu yolculukta size eşlik edecek insanlar her zaman vardır. Kendinize güvenmeyi bırakmayın; çünkü en beklenmedik anlarda dahi hayat sizi güzel sürprizlerle şaşırtabilir.
Kaynakça
- Wilson, T. D., Reinhard, D. A., Westgate, E. C., Gilbert, D. T., Ellerbeck, N., Hahn, C., Brown, C. L., & Ekiel, S. R. (2014). Just think: The challenges of the disengaged mind. Science, 345(6192), 75-77. DOI: 10.1126/science.1250830
- Holt-Lunstad, J., Smith, T. B., Baker, M., Harris, T., & Stephenson, D. (2015). Loneliness and social isolation as risk factors for mortality: A meta-analytic review. Perspectives on Psychological Science, 10(2), 227-237.
