Demokrasilerde işin aslı, tek adamlı olmaktır. Dünyayı bugün demokrasi adına tek adamlar idare ediyor. Krallığın modern versiyonu…
Amerika denince tek adam.
Rusya denince tek adam.
İsrail denince tek adam…
İdari, siyasî ve sosyal yapımızı onlardan kopyaladığımıza göre, bizde de tek adamlık olmazsa olmaz. İşte CHP’nin son kongresi: Tek aday, tek adam.
Oysa demokrasi adına mangalda kül bırakmayan tek parti CHP’dir.
CHP, tarihi misyonu itibariyle bir slogan partisidir.
Konuşur, atar tutar fakat icraata gelince ortada yoktur.
Aslında bu sistem, insandan çok paraya ve mevkiye değer verdiği için ayarı olmaz. Döner dolaşır aynı yere gelir.
İktidar değişikliği de bir şeyi değiştirmez.
CHP’nin kökeni sayılan İttihat ve Terakki’ye gidelim.
Sultan Abdülhamid’i, adalet, eşitlik, hürriyet sloganlarıyla yıktılar.
Üç kıtanın hâkimi devleti parçaladılar.
Yerine gelenler ekseriyetle Sabetayist, mason dönmeler…
Ülkenin başbakanı ile bakanlarını ipe çekecek kadar adaletsiz, insafsız, merhametsiz.
İdama götürülen Başbakan Menderes’e, sırf aşağılamak için alenen prostat muayenesi yapan zihniyet: CHP klasiği.
“Menderes, katlettiği subayları kıyma yaparak Gölbaşı’nda buzdolaplarında saklıyor” yalanlarını devletin radyosundan dinliyorduk.
Oysa ki suçu, sadece ezan yasağını kaldırmak.
Ona idam, beriki tarafta hırsızlıktan tutuklanana methiyeler:
“Cumhurbaşkanı adayımız.”
Başbakan ve bakanlarını astılar;
30 bin Kürt ve Türk’ü öldüren Öcalan’ı asamadılar.
Sonra da 27 Mayıs’ın kanlı darbesini millete
“Anayasa ve Hürriyet Bayramı” diye dayattılar.
Unutmuş olmayalım, dün de bugün de CHP zihniyeti, tüm menfiliklerin desteğiyle ayakta duran bir bünyedir.
Tedavisi zor bir hastalık.
İstişaresi, eşitliği, liyakati olmayan ideolojik bir devlet düzeninde, tepedeki adam tektir, ikincisine yer verilmez.
İşte CHP’nin Genel Kurulu’nda gördük;
ikinci adayın yandaşlarını salona bile almadılar.
Ondan sonra da:
“Dağ başını duman almış, Gümüşdere durmaz akar…”
CHP ideolojisinin klasik marşlarından biridir bu.
Ülkenin dağ başlarından duman hiç eksik olmaz.
Bu milletin bin asra yakın geçmişi varsa, bunun en şanlı ve şerefli yılları
İslam bayraktarlığı dönemidir.
Kavmiyet farklılığı olmayan bir bayrak, bir buyruk.
Şimdi ise ulusal dedikleri bu aşurenin ne tek bayrağı var ne de tek buyruğu…
Kutsadıkları tek ideoloji, halka zulmeden Kemalizm.
Din ayrı, dünya ayrı diyen laik demokrasi…
Tek adam, tek kafa, tek akıl.