Hayatta rol almak, yol almak için durağan kalmadan akışa uyum sağlamamız gerekir. Bazen bir düşünce, bazen küçük bir adım, bazen de cesaretle atılan büyük bir karar değişimin kapısını aralar. O kapıdan içeri girdiğimizde ise bizi bekleyen sadece farklı bir hayat değil, bambaşka bir “biz”dir. Gerçek dönüşüm, değişime izin vermekle başlar.
Değişim üzerine söylenmiş en güzel sözlerden biri Sokrates’e aittir: “Gelişmek, değişmeye cesaret etmekle başlar.” Hayatımızda dönüşümün kapısını aralayacak en büyük karar, önce değişmeye cesaret edebilmektir. Ancak toplumumuzda cesaret edip sınır çizen insanları uzun yıllar boyunca soğuk ve mesafeli olarak görüp, “hayır” diyebilenleri bencil ilan ettik. Kendi alanını koruyanları problemli gördük.
Sevmeyi, duygularımızı açığa vurup yaşamayı seçmek yerine, çoğu zaman duygularımızı öteledik ve örtbas ettik. Çünkü hiçe saymayı annelerimizin fedakarlığından öğrendik ve başkalarından da aynı tükenişi bekledik. Kendini düşünen, ne istediğini bilen ve sınır koyan insanları gördüğümüzde ise toplum olarak yafta yapıştırdık, hatta dışladık. Dinlemek yerine damgalamayı erdem saydık. Oysa gerçek erdem, farklı olana sabır ve anlayış gösterebilmektir.
Unutmayalım ki, değişim cesaret ister, dönüşüm ise sabır. Kendimize ve başkalarına alan açtığımızda, hayat sadece farklılaşmaz; biz de kendi potansiyelimizin en iyi haline ulaşırız. Değişmeye izin vermek, aslında kendimizi yeniden keşfetmenin ilk adımıdır. Ve bu yolculukta en büyük armağan, içimizde saklı olan gücü fark etmektir.