Epözdemir’in iki ayrı cep telefonu… Ve bu telefonlardaki şifreler. Bugün belki yalnızca teknik bir ayrıntı gibi görünen bu durum, yarının en büyük siyasi ve hukuki depremine dönüşebilir. Şifrelerin kırılması için MİT’in devreye girmesi, hatta iPhone güvenlik duvarını aşmak için ABD veya Çin’den teknolojik destek aranması, olayın ne kadar kritik olduğunu gösteriyor. Çünkü bu cihazlar, yalnızca dijital veri değil, yargı camiasında yıllardır konuşulan ama ispatlanamayan kirli ilişkilerin, çıkar ağlarının, karanlık ittifakların belgesi olabilir.

Eğer şifreler kırılırsa…
Soruşturmanın ucu kime dokunur?
Kimin kariyeri, kimin siyasi geleceği tepetaklak olur?
Kimin dokunulmaz zannedilen zırhı delinir?

Bunu bugün kestirmek zor. Ancak kulislerde konuşulan tek şey şu: Bu dosya, İmamoğlu soruşturması kadar, hatta belki ondan da büyük bir etki yaratabilir.

Burada bir parantez açmak gerek. Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın, soruşturma sürecine herhangi bir müdahale olmaması için tavır koyduğu ve “Ucu kime giderse gitsin” anlayışını benimsediği ifade ediliyor. Bu, Türkiye’de uzun süredir görülmeyen bir kararlılık. Çünkü geçmişte benzer dosyaların “kritik isimlere” değdiği noktada nasıl buharlaştığını çok gördük.

Şimdi kritik soru şu:
Bu süreç, yargıdaki kirli ilişkiler ağını temizleyebilecek mi, yoksa yine “büyük balıklar” sessizce kenara mı çekilecek?

Türkiye’nin hukuk sistemi, belki de yıllardır ilk kez kendi içindeki çürümeyi açığa çıkarma fırsatıyla karşı karşıya. Şifreler kırılırsa, o kara kutu açılırsa, yargının üzerinde gezen kara bulutların dağılma ihtimali doğar. Ama aynı zamanda fırtınanın şiddeti, hiç kimsenin hesap edemeyeceği kadar büyük olabilir.

İşte bu yüzden, önümüzdeki haftalar yalnızca bir soruşturmanın değil, belki de Türkiye’nin hukuk tarihindeki en kritik kırılma noktalarından birinin tanığı olabilir.
Bekleyip göreceğiz.