Bana davranışlarını gösterdiğinde, bana verdiğin değerin cümlelerini ben kendim için yazarım ...

İlişkiler, iki insanın yalnızca birbirini sevmesiyle değil, birbirini anlamaya gönüllü olmasıyla yaşar. Çünkü davranış biçimleri, bir ilişkide sözcüklerden daha yüksek sesle konuşur. Bazen sevgi, bir cümlenin içine değil bir bakışın, bir çabanın, bir tutarlılığın içine gizlenir.

Her ilişkide insanlar üç temel davranış kalıbıyla yola çıkar: yakınlaşma, kaçınma ve dengeleme. Yakınlaşan taraf, duygularını açıkça ifade etmeye, bağ kurmaya ve ilerlemeye isteklidir. Kaçınan taraf ise genellikle “hazır hissetmediğini” söyler ama aslında hazır olmadığı şey ilişki değil; kendi duygularıyla yüzleşmektir. Tam ortadaki denge arayan kişi ise ilişkide hem bağ kurmak hem de bağı korumak için sınırlar oluşturur.

Sağlıklı ilişkilerde davranış biçimlerinin ortak noktası budur: tutarlılık ve iyi niyetli emek. Çünkü tutarlılık bir ilişkiyi büyütür, tutarsızlık ise partneri belirsizliğin duvarına çarptırır. İnsan, neyin mümkün olduğunu bilirse sabreder; ama neyin mümkün olmadığını bilirse özgürleşir.

Bir ilişkide “Ben ne istiyorum?” sorusunun cevabı kadar “Karşımdaki bunu verebilecek mi?” sorusu da önemlidir. Çünkü emek tek taraflı olduğunda ilişki ilerlemez; sadece biri çabalar, diğeri bekler. Bir kişi adım atmak yerine zamanla oyalıyorsa, bu çoğu zaman duygudan değil, karar verememe halinden doğar.

Unutmamak gerekir ki, ilişkilerde incelik güçsüzlük değil, farkındalıktır. Kendini değerli gören kişi, karşısındakinin davranışlarını “bahane” yerine “gerçek” olarak okur. Çünkü birinin seni sevme biçimi; seni hayatına alma hızıyla, seni anlamaya gösterdiği çabayla ve geleceğe dair netliğiyle ölçülür.

Sonuç olarak: İlişkiler, doğru davranış biçimleriyle büyür; yanlış davranış biçimleriyle yorulur. Ve insan, kendisini yoran yerde kalmaya gücü yetmediğinde sevgisizlikten değil… emek verilmeye değer olma umudunu kaybederek gider.
Sevgi, yaslanınca düşürmeyen bir omuz, konuşunca kaçmayan bir yüz, emek verince karşılık bulan bir yoldur.
 Herkesin bir defa kullandığı yaşama hakkını önce kendi, sonra kıymet verdiklerinin huzuru için harcayabilir.

Sevgi ve muhabbetle vesselam...
Yaşamak güzel şey.