Bu açıklama yalnızca bir ekonomik uyarı değil; aynı zamanda bir siyasi risk beyanı.
Zira Almanya’nın ekonomik rotası artık sadece iç faktörlerle değil, küresel sarsıntılarla da belirleniyor.
Merz’in sözünü ettiği üç eğri aslında Almanya’nın son yıllarda yaşadığı temel çelişkileri gösteriyor.
Kamu harcamaları artıyor, özel yatırımlar düşüyor, büyüme neredeyse yerinde sayıyor.
Almanya uzun yıllar disiplinli bütçe politikasıyla övünürken, bugün “savunma, enerji dönüşümü ve sosyal harcamalar” üçgeninde ciddi mali baskı altında.
Yatırımların düşmesinde bürokrasi, yüksek enerji maliyetleri ve küresel belirsizlikler etkili.
Ancak asıl mesele, ekonominin güven ve öngörü eksikliğine girmesi.
Eğer bu eğriler gerçekten değişmezse, Merz’in başarısızlık tespiti siyasi bir kehanet değil, ekonomik bir gerçeklik haline gelir.
Rusya-Ukrayna savaşı, Almanya ve Avrupa ekonomisini derinden sarstı.
Enerji bağımlılığının kesilmesi, üretim maliyetlerini fırlattı.
İhracatın daralması, sanayide yeniden yapılanma baskısı yarattı.
Eğer Avrupa bu savaşta acil ve makul bir çözüm bulamazsa, mevcut durgunluk kalıcı bir krize dönüşebilir.
Çünkü savaş uzadıkça, sadece enerji değil, güven, yatırım ve büyüme kanalları da donuyor.
Almanya bu noktada ABD güdümlü dış politikasını yeniden gözden geçirmeli.
Kör bir Atlantik dayanışması, Berlin’in çıkarlarını her zaman korumaz.
Ne Ukrayna savaşı ne de Ortadoğu politikası bugün Almanya’nın ekonomik menfaatleriyle tam örtüşüyor.
Almanya’nın dış politikada denge kaybetmesi, Çin’le ekonomik rekabetinde elini zayıflatıyor.
Avrupa’nın en büyük ihracat gücü olan Almanya, Asya pazarlarında hızla mevzi kaybediyor.
Ayrıca Ortadoğu’da Washington çizgisine fazlasıyla angaje bir politika izlemek,
Berlin’in bölgedeki ticari güvenilirliğini de zedeliyor.
Uzun vadede bu yaklaşım, yalnızca jeopolitik değil, ticari kayıplara da neden olacak.
Ortadoğu’daki her istikrarsızlık, Avrupa’nın enerji güvenliğini ve pazar istikrarını doğrudan etkiliyor.
Almanya içeride de kendi huzuruyla sınanıyor.
Yabancı düşmanlığı ve ayrıştırıcı siyasi dil, ülkenin açık toplum modelini aşındırıyor.
Son dönemde nitelikli göç yerine nitelikli göç kaybı yaşanıyor; genç profesyoneller ülkeyi terk ediyor.
Merz’in “şehir görünümü” üzerine yaptığı tartışmalı açıklamalar, birlikte yaşama kültürüne zarar verdi.
Ekonomik büyümeye katkı sağlayacak beyin göçünü çekmek yerine, uzaklaştırıcı bir iklim oluştu.
Bu noktada Merz’in açık toplum ve birlikte yaşam konularında düzeltici bir tutum sergilemesi, hem sosyal uyum hem de ekonomik gelecek açısından zorunludur.
Türkiye ile ilişkiler de Almanya’nın yeni ekonomi politikasında hak ettiği yeri bulmalı.
Türkiye, yalnızca savunma stratejisinde kilit ülke değil, aynı zamanda Avrasya ile Avrupa arasında en güçlü ticaret köprüsü konumunda.
Enerji koridorları ve modern İpek Yolu projeleri, bu önemin somut göstergeleridir.
AB ve Almanya, Türkiye ile ilişkilerini siyasi önyargılardan arındırarak yeniden tanımlamalıdır.
Daha verimli, güvene dayalı ve stratejik bir işbirliği hem enerji hem lojistik hem de sanayi açısından kıtayı güçlendirecektir.
Eğer Almanya bu üç eğriyi toparlayamaz,
ABD güdümlü dış politikasını dengeleyemez, toplumsal birlikteliği koruyamaz ve Türkiye gibi stratejik ortaklarla yeni bir vizyon geliştiremezse,hem ekonomik hem siyasi kriz kaçınılmaz olacaktır.
Bu durumda yalnızca Merz hükümeti değil,
Avrupa projesinin kendisi AFD’nin yükselişiyle sarsılacaktır.
Aşırı sağın güçlenmesi, ekonomik belirsizlik kadar, politik körlüğün de ürünüdür.
Merz’in üç eğrisi aslında Almanya’nın geleceğini özetliyor:
Ekonomi, dış politika ve toplumsal denge.
Bu üçü aynı anda düzelmedikçe, Almanya sadece ekonomik değil, değerler düzeyinde de kaybeder.
Türkiye ile işbirliği, dengeli dış politika ve iç barışın güçlendirilmesi, Almanya’nın yeniden istikrar rotasına girmesinin tek yoludur.
