O uç, genellikle görünmez; sahnenin arkasında sessizce duran, ışığın ona değmediği bir emektir. Hamdi Kılıç, işte o görünmeyen ustalardan biriydi. Cumhurbaşkanımızın uzun süre metin yazarlığını yapan bir isim olarak tanındı; ama onu tanımlamak için yalnızca “metin yazarı” demek, bir hazineyi sandıkla sınırlamak gibidir.

Konuşma yazarlığı, düz bir zanaat değildir. Düşünü kuran, duyguyu yöneten, toplumun temposunu okuyan bir entelektüel eylemdir. Hamdi Kılıç’ın işi, sözcükleri hizalamak kadar, sözcüklerin ruhunu korumaktı.

O, entelektüeldi ama samimi ve sahiciydi. Kitaplarla, klasiklerle, modern düşünceyle içli dışlıydı; okur, sorgular, yeniden yazardı. Fakat bununla birlikte kibirden uzak, mütevazı bir merak taşıyordu. Bilginin gösteri malzemesi değil, insanla paylaşılacak bir hazine olduğunu bilenlerden…

İyi bir metin yazarı, sözcükleri dolduranı değil, onların boşluklarını da anlamlandırandır. Hamdi Kılıç’ın satırlarında, satır aralarında bekleyen anlamlara da yer vardı. Münâzarate değil muhafaza etmeye, gösterişe değil mazluma hürmete yakın durdu.

İyi bir insan olarak hatırlanması, belki de en önemlisi. Çünkü kamu görevi yapanların ardında çoğu kez imajlar ve kuru etiketler kalır; ama insanın insana davranışı, kelimelerin ötesinde bir miras bırakır.

Bir insanın ölümü, sadece biyolojik bir sınırın geçilmesi değildir. O, aynı zamanda belleğimizde bir sayfanın kapanmasıdır. Ve devlette ya da sahnede söylenen her sözün arkasında emek veren görünmeyen eller olduğu gerçeğinin farkına bir kez daha varırız.

Bu toprakların kültürel hafızası, ölümlere karşı ne kadar acımasız görünse de, iyi insanların adını yaşatmayı bilir.

Vefat haberleri bize her seferinde hatırlatır: Sözcükler kadar suskunluklar da öğreticidir.

Rivayetler, anekdotlar, hatıralar birer birer gelecektir. … Geride kalan aile için, dostlar için, çalışma arkadaşları için bu boşluk tarifsizdir. Ama inançların ve insanlığın ortak diliyle dua etmek de bizim vazifemizdir: Rabbim rahmetiyle muamele eylesin, makamını genişletsin, geride bıraktıklarını sabırla kuşatsın.

Her ölüm, aynı zamanda bir çağrıdır: Hatırlamaya, yeniden değerlendirmeye, vicdanla konuşmaya. Hamdi Kılıç’ın ardında bıraktığı metinler bizi daha nazik konuşmaya, daha derin düşünmeye davet ediyor.

Kelimeler bazen ağırdır taşımaya. Bir kalem ise o yükü hafifletir. Hamdi Kılıç, kelimeleri paylaşan biriydi.

Rabbim rahmetiyle muamele eylesin. Kelimesiyle, insanlığıyla, tevazusuyla hatırlayacağımız Hamdi Kılıç’ın mekanını cennet olmasını yüce Allah’tan dilerim.