Avrupa da, Amerika da artık şu gerçeği çok net şekilde görüyor:
Türkiye olmadan bölgesel denklem kurmak mümkün değil.

Savunma sanayinde yaşanan baş döndürücü gelişmeler — insansız hava araçlarından milli füze sistemlerine, yerli deniz platformlarından yapay zekâ destekli savunma teknolojilerine kadar — Türkiye’yi sadece askeri anlamda değil, stratejik bağımsızlık açısından da bir model ülke haline getirdi.

Ancak Türkiye’nin gücü yalnızca silahlarında değil…
Vicdanında, adaletinde, duruşundadır.

Afrika’dan Asya’ya, Balkanlar’dan Avrupa’nın kalbine kadar Türkiye bugün adil ilişkiler kuran, kibirli değil, kapsayıcı bir diplomasi yürüten bir ülke olarak görülüyor. Mazlumun sesine kulak veren, mağdurun elinden tutan bir Türkiye…
Bu yaklaşım, dünyadaki birçok ülkenin gönlünde derin bir iz bıraktı.

Artık Türkiye yalnızca coğrafi olarak değil, vicdani olarak da dünyanın merkezine oturmuş durumda.

Rusya-Ukrayna savaşı, Filistin-İsrail krizi gibi insanlığın vicdanını yaralayan büyük trajedilerde Ankara’nın takındığı dengeci ve insani tutum, sadece diplomaside değil, insanlık tarihinde de yerini aldı.

Bir yanda savaşın taraflarıyla aynı masada oturabilen, diğer yanda mazlum halkların yarasına merhem olmaya çalışan bir ülke…
Bu, artık “arabuluculuk” değil, liderliktir.

Türkiye bugün;
Batı için vazgeçilmez,
Doğu için güvenilir,
Mazlumlar için umut olmuştur.

Ve işte tam da bu yüzden, Avrupa’nın yönü yeniden Türkiye’ye dönmüştür.
Çünkü Avrupa artık biliyor:
Yeni dünyanın denklemi, Ankara’yı dışlayarak değil, Ankara’yla kurularak yazılacak.