Zira Almanya’daki göçmen kökenli seçmenlerin, özellikle de Avrupalı Türklerin oy tercihleri, bu sürecin en dikkatle izlenecek unsurları arasında yer alıyor.
Mahalli seçimlerde göçmen kökenli seçmenlerin oluşturdukları ittifaklar, kurdukları partilerin siyasi ağırlığı ve toplumsal etki gücü, uzun zamandır Alman siyasetinin radarında (vgl. Gesemann & Roth, Integration und Migration in Deutschland, 2018). Ancak 64 yıllık göç tarihinde çoğunluk toplumuyla kurulması gereken köprülerin sınırlı kalması, bugün Almanya siyasetinde popülist akımların güç kazanmasına doğrudan zemin hazırlıyor (vgl. Decker, Populismus in Europa, 2020).
Almanya, tarihinin belki de en zayıf hükümet dönemini Olaf Scholz liderliğindeki koalisyonla yaşadı. Kamuoyu araştırmaları, hükümete duyulan güvenin tarihi düşük seviyelere gerilediğini gösteriyor (Infratest dimap, ARD-DeutschlandTrend, Juli 2024). Özellikle Yeşiller Partisi’nin ekonomi ve enerji politikaları, toplumsal gerçeklikle bağdaşmayan ve pratikte yıkıcı sonuçlar doğuran bir çizgi izledi.
Avrupa Birliği vatandaşlarının, Alman vatandaşı olmadan yerel seçimlerde oy kullanabilmesi, demokratik eşitlik açısından ciddi bir sorun yaratıyor. Bu düzenleme, Almanya’nın kalkınmasına alın teriyle katkı sağlamış olan birinci nesil Avrupalı Türkler için açık bir haksızlık doğuruyor.
Her ne kadar 2024 yılında yürürlüğe giren yeni Alman vatandaşlık yasasıyla çifte vatandaşlığın önü açılmış olsa da, birinci nesil için vatandaşlık hâlâ neredeyse ulaşılmaz bir hedef.
Bugün ikinci nesilden itibaren Avrupalı Türkler için vatandaşlık daha erişilebilir bir hâl almışken, birinci neslin yok sayılması kabul edilemez. Onlara yönelik bu demokratik dışlama, yalnızca bir hukuk meselesi değil, aynı zamanda bir vicdan meselesidir.
Bu eşitsizliğin düzeltilmesi için kamuoyu oluşturmak, hem Almanya’daki hem de Avrupa genelindeki Türk toplumunun tarihsel sorumluluğudur.
KRV seçimleri bu bağlamda yalnızca partiler ve adaylar arasındaki bir yarış değil; aynı zamanda demokratik eşitlik, toplumsal uyum ve göçmen kökenli toplulukların siyasal temsil mücadelesinin de bir aynasıdır. Seçim sonuçları, Almanya’nın sadece bugünkü siyasi dengelerini değil, yarının toplumsal barışını da şekillendirecektir.
Kaynak:
• Bade, K. J. (2010). Migration und Integration in Deutschland seit 1945. Beck.
• Bundesministerium des Innern (BMI). (2024). Das neue Staatsangehörigkeitsgesetz. Berlin.
• Decker, F. (2020). Populismus in Europa. Springer VS.
• Deutscher Industrie- und Handelskammertag (DIHK). (2024). Konjunkturbericht Frühjahr. Berlin.
• Gesemann, F., & Roth, R. (Hrsg.). (2018). Integration und Migration in Deutschland. Springer VS.
• Halm, D., Sauer, M., & Stichs, A. (2019). Migrantische Partizipation in Deutschland. Bundesamt für Migration und Flüchtlinge.
• Infratest dimap. (2024). ARD-DeutschlandTrend Juli.
