Her çeşidinden kirliliğe hürriyet tanıyan Antik Yunan menşeli demokrasilerde iktidarları frenleyerek yağmalama metodu darbelerdir.
Sandıksız zahmetsiz, bir gece vurgunu…
Cumhuriyeti kuranlar…
Her an iktidarları darbelemek için yanında az şekerli demokrasiyi de ihmal etmemişlerdir.
İstiklal mahkemeleri denilen giyotinlerde işlemiş oldukları cinayet az gelmiş, üzerine ülkenin başbakanı ile bakanlarını da eklediler.
Peşinden 12 Eylül.
12 Eylül’ün diğer adı, “Anayasa ve Hürriyet Bayramı.”
15 Temmuz da darbe fakat özelliği farklı.
Kazanmış olsaydı “Yurtta Sulh” diye oturacaktı koltuğa, yanı Kemalizm.
Şimdi de Kemalizm uygulanmıyor mu?
O halde olmakla olmamanın farkı ne?
…
Farkı şurada…
AK parti iktidarının başlangıçta oy oranı yüzde otuz sekizlerin üzerinde.
Şayet lastiklerine çivi sokulmamış olsaydı yüzde kırkların üzerine çıkma ihtimali kuvvetli.
Bunun açıkça anlamı…
Ülkedeki İslam’ı grupların siyasi alanda ittifak ederek ileride laik cumhuriyeti tehlikeye düşürme paranoyasıdır.
Bu paranoyayı her halükarda bertaraf etmek gerekiyordu.
Onun için, iktidarı tabanından deldiler.
Şimdi habire su alıyor.
15 Temmuz’a bu perspektiften bakmanın zamanıdır diye düşünüyorum.
15 Temmuz darbesi…
AK parti iktidarında ilk defa halkın bütünleşmesine karşı yapılmış halen de devam etmektedir.
Akla gelen bir başka soru…
MHP oylarını bir kenara çeksek geriye AK partinin yüzde kaç oyu kalmış oluyor?
Herhalde yüzde 15 ile yirmi arasıdır.
Yarı yarıya bir azalma.
İşte darbenin şahı burada.
…
Şimdi de şu soruyu soralım.
Darbe olsaydı ne değişecekti?
İntikam alma olaylarını bir tarafa koyarak söylüyorum, değişen hiçbir şey olmazdı.
Şu anda nasıl ki Kemalizm hâkimse yine de o hâkim olurdu.
Ama şu var…
Darbeler geçen zaman içinde unutulur, fakat yarıda kesilen darbenin yarası kolayına sağlanmaz.
Üstelik bu yara İslam’ı kesimde ise adeta Kerbela olayına dönüşür,
kıyamete kadar sürerken Kemalist rejim de rahat nefes alır.
…
Gelelim darbeyi kim önledi? Sorusuna.
Dünyanın her tarafında darbeler gözü karadır.
Sahaya çıkanlar kolay kolay geri adım atmazlar.
Mesela, Mısır darbeci Sisi sokağa çıkan üç yüz kişiyi gözünü kırpmadan katletmiştir.
Keza Esat öyle…
Bize gelince, o gece ülkenin savaş uçakları darbecilerin elinde,
Genelkurmay Başkanı ile kuvvet komutanlarını bağlayıp götürmüşler.
Özel harekât bombalanarak çokları katledilmiş.
Meclis, Emniyet savaş uçaklarının hedefinde.
Ana yollar tank ve tüfeklerle tutulmuş.
Sonuç bildirisini devlet televizyonundan yayınlamışlar.
Ne kaldı geriye?!!
Mevtanın ruhuna el Fatiha!
…
Resmi açıklamalar…
Darbeyi sokağa çıkan sayıları belli halkın önlediğini söylemiş olsa da benim aklım orasına pek de ermiyor.
O gece sokağa çıkanlar, elbette ki fedakar, kahraman ancak kanlı bir darbe için bu kadarı kafi değildir, olamaz da .
İlk başta kuvvetler orantısız, bir tarafta ülkenin savaş gücü diğer tarafta silahsız birkaç yüz halk.
İstenseydi beş yüz değil iki bini feda ederlerdi.
O zaman birileri bu darbenin yarıda kesilmesini başarılmasından daha uygun görmüştür diye ta başından yazdım şimdi de aynı fikirdeyim.
Böyle olduğunu piyasalara, cadde ve sokakların kirliliğine, siyasetin tutarsızlığına bakarak anlamakta zorlanmış olamayız.
Darbe tamamlanmış olsaydı faraza CHP bir yüz yıl daha iktidar yüzü göremezdi, şimdi ise büyük şehir belediyeleri elinde, yarın da koltuğa oturursa hiç şaşmam.
Bundan daha alası darbe mi olurmuş?
…
O halde sokağa çıkanlara demokrasi şehidi dersek bu işin tadı hepten kaçar.
Şehit olayı İslam’ı bir deyimdir, ancak ilahi kelimetullah adına savaşanlara nasip olur.
Demokrasinin şehidi demokrasidir, halk deyimi ile Niyazı!
Hem kendi değerlerimiz varken Antik Yunan’ın demokrasisinin şehidi neden olalım?
Aklımızı peynir ekmekle yemedik.
Yazdılar çizdiler şimdi de oynuyorlar…
